خونمو آوردم شهری که کار همسرمه ولی میخام برگردم

میدونید چیه بحثه دلتنیگه خانوادم یه طرف از یه طرفم خفه میشم تو این فضا، اصلا خونه ای که گرفتیم رو از اول دوس نداشتم فقط بخاطر اینکه مناسب بود قیمتش کنار اومدم

اولین بارمه اومدم غربت اونم کیلومترها فاصله از شهر خودم، تک فرزندم هستم،بچه هم ندارم یعنی خدا نمیده،خانوادمم تا الان خیلی شوهرمو حمایت کردن 

دلم خیلی گرفته خیلییی حالم بده هر تصمیمی که میگیرم هر دوشم برام بده بمونم اینجا هرروز گریه میکنم برم شهر خودم شوهرم باید ۲۰ روز هرماه ازم دور باشه 

کلا میخام بمیرم 

الان که دیگه نمیشه اگرم بخاییم عوض کنیم باید یک سال بگذره تو این یک سال هم من اینجا دق کردم مردم