بدون کمک شوهرت یا یه اشنای درجه یک کارت خیلی سخت میشه. چه با دارو چه بی دارو احتیاج داری حداقل یه دو ساعت در روز رو صرف خودت کنی تا بتونی تجدید روحیه کنی برای ادامه نگهداری از بچه ها. مثلا این دو سه ساعت در روز رو بخوابی استراحت کنی یا ارایشگاه بدی یا با دوستات بیرون بری. شما خونسرد ترین ادم رو بیست و چهار ساعت شبانه ر.ز و هفت روز هفته با دو تا بچه این سنی تنها بزاری روانی میشه چه برسه به شما که همین الانش داغونی. شوهرت با مادرت یا یه نفر دلسوز باید باهات همکاری کنه و بارت رو کم کنه تا بتونی یواش یواش خودتو پیدا کنی. دارو به تنهایی کمکی نمیکنه جز اینکه وابستگی بیاره
عشقم عمرم نفسم نی نی تو دلیم