دو هفته پیش زمانی که به دکتر رفته بودم، یک مادر را همراه دو کودکش دیدم، که به نظر می‌آمد سن آنها کمتر از 2 سال باشد. بچه بزرگتر عمیقاً درگیر یک بازی در تبلت مادرش بود. میدانم که این موضوع نمی‌تواند کاملاً تقصیر مادرشان باشد، اما دوست دارم بدانم که وقتی به خانه هم می‌رسند این بچه ها می‌خواهند به بازی با این وسیله ادامه دهند؟ و به چه بهایی؟
مطالعه‌ای در اوایل سال 2015 که در نشست سالانه انجمن علمی کودکان انجام شد، نشان داد که استفاده کودکان از موبایل یا دستگاه‌های الکترونیکی دیگر به والدین، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها یا خواهر و برادر بزرگتر آنها مربوط می‌شود.
در نظر بگیرید:
· بیش از یک سوم کودکان پیش از اینکه یاد بگیرند چطور باید راه بروند یا صحبت کنند، بر روی گوش های هوشمند و تبلت ها ضربه می‌زنند و کار کردن با آن را می‌آموزند.
· کودکان زیر یک سال به طور شگفت آوری در معرض دستگاه های الکترونیکی قرار می‌گیرند: 52 درصد برنامه‌های تلویزیونی را تماشا می‌کنند، 36 درصد صفحه نمایش را لمس کرده اند و یا در آن چرخیده‌اند، 24 درصد تماس تلفنی برقرار کرده اند، 15 درصد از اپلیکیشن ها استفاده کرده اند و 12 درصد بازی های ویدیویی انجام داده اند.
· زمان استفاده از دستگاه های الکترونیکی با افزایش سن بیشتر می‌شود. 26 درصد از 2 ساله ها و 38 درصد از کودکان 4 ساله حداقل برای 1 ساعت در روز از دستگاه های الکترونیکی استفاده می‌کنند.
· 73 درصد از والدین هنگام انجام کارهای خانه ،60 درصد از آنها وقتی از کودک خود درخواستی دارند، 65 درصد برای آرام کردن کودک و 29 درصد برای خواباندن او به کودک خود اجازه می‌دهند با موبایل یا تبلت بازی کند. اما استفاده از موبایل، تبلت یا سایر دستگاه های الکترونیکی به عنوان وسیله ای برای نگهداری بچه ، ریسک های زیادی را به همراه دارد.
این پدیده به قدری تازه و جدید است که ما درباره خوبی یا بدی آن چیزی نمی‌دانیم، اما تحقیقات زیادی که در این باره صورت گرفته است نشان می‌دهد که یادگیری اصلی و تغذیه ذهنی او بیشتر از طریق روابطش به خصوص رابطه او با والدین یا کسی که از او نگهداری می‌کند صورت می‌گیرد. هنگامی که بازی با موبایل، جایگزین این روابط می‌شود، کارشناسان به شدت احساس نگرانی می‌کنند.
بعضی از این نگرانی شامل موارد زیر می‌باشد:
· به این دلیل که مغز نوزاد بین سنین 0تا2 سال رشد سریعی دارد، او به شدت نسبت به تحریک بیش از حد حساس است. تماس بیش از حد او با تکنولوژی منجر به کمبود توجه، تأخیر شناختی، اختلال در یادگیری و کاهش توانایی در خود تنظیمی او می‌شود.
· کار کردن با صفحه نمایش موجب کم تحرکی کودک می‌شود، به همین دلیل به توسعه الگوهای عدم فعالیت در آنها کمک کرده و باعث چاقی یا دیابت در دوران کودکی خواهد شد.
· زمانی که به کودکان اجازه داده می‌شود بدون نظارت بر آنها از تکنولوژی در اتاق خواب خود استفاده کنند، بی خوابی یا کم خوابی در آنها بیشتر شایع می‌شود. به این دلیل که آنها تا زمانی از آن دستگاه استفاده می‌کنند که به خواب می‌روند.
· اگر استفاده از این دستگاه ها باعث جدا شدن و منزوی شدن کودکان از والدین آنها شود، این جدایی باعث ایجاد نوعی اعتیاد مانند عادت همیشگی به ابزارهای تکنولوژی در آنها خواهد شد. مطالعه ای نشان داد که 11 درصد از بچه های بین 8 تا 18 سال معتاد به تکنولوژی هستند.
پدران چه کارهایی می‌توانند انجام دهند
اگر نگران کودک خود و نحوه استفاده او از تکنولوژی هستید، به ویژه در سنین پایین‌تر چه استراتژی های کلیدی را باید در نظر بگیرید؟
· زمان دسترسی کودک یا فرزند نوجوان خود به دستگاه های الکترونیکی را محدود کنید. زمان تماشای تلویزیون را برای 2 ساعت در روز برای همه بچه ها، صرفنظر از سن آنها محدود کنید.
· در فعالیت های یادگیری مانند بازی ها، خواندن کتاب یا آواز و شعر خواندن برای آنها یا به همراه آنها شرکت کنید. اینگونه فعالیت ها موجب شکل گیری نوعی شناخت بدون تکیه بر تکنولوژی خواهد شد.
· کودک خود را به انجام بازی های فعال برای کم کردن زمان های بی تحرکی تشویق کنید، و او را به یک راه سالم هدایت کنید.
پدران می‌توانند استفاده راحت تکنولوژی برای فرزندانشان را محدود کرده و به کودک خود در انجام فعالیت های سالم تر و متناسب تر با سن خود کمک کنند.
تحریریه نی نی سایت
